Gebeyim ben gebeyim!

İnternetteki hesaplayıcılara göre 8 hafta 4 gün yani 9 haftalık hamileyim.Ta taam ;) Süpriz bir hamileliğe el salladığım şu günlerde nacizane olanı biteni anlatmak istiyorum..

Mide bulantıları zorluyor biraz. Bakınca sebebsizce midemin bulandığı kahvaltılıkları ellemiyorum hiç. Bir bardak süt,bir dilim pasta,bir kase erik. Bu sabahın kahvaltı menüsü.

Bu hafta minik fasulye 2,5 cm boyunda olması muhtemelmiş. 2,5! Şaka gibi. Şu an önümde duran erik kadar sanırım.( Yemek için önüme koyduğum şeyi bebeğime benzetmeseydim iyiydi. Öylece bakıp 'Bu kadar şimdi' diye erikten bebek hayal etmek garip oldu.) 

Kasıklarda ve dikiş bölgemde ağrılarım var. Öyle ki kimi zaman nefes aldıkça güçleniyor. Birkaç saniye nefesimi tutunca kendiliğinden geçiyor. Rahmin büyümesine bağlı olarak onu taşıyan bağların esneyememesiyle oluşurmuş ağrılar. 

Baş dönmesi,çarpıntı gibi şeyler de oluyor ara ara. Yorgunluk hissi zirvede. Akşam Poyraz'ı uyutmaya çalışırken kendim uyuyakalıyorum :)
Emzirme. Ahh.. Poyraz'ı emzirmeye devam ediyorum. Ve mümkün olduğunca devam edeceğim. Belki iki bebeği birden emzirebilirim ;) Yalnız iki üç haftadır hamileliğin getirisi olan gögüs hassasiyeti canımı yakıyor. Sanki ilk defa emzirmeye başlamışım gibi. İlk günlerdeki gibi gögüs uçlarım acıyor. Bir iki dakika emdikten sonra ağrı geçiyor ama can yakıyor. Yine de pes etmiyeceğim. Emzirmek önemli,bırakmayacağım.

 Psikolojim bozulmuş olabilir. Yoksa tek sorumlusu hormonlarım mı bu dengesizliğin bilmiyorum. Hamilelik zaten beni en çok duygusal olarak yıpratıyor.Yani Poyraz'da öyle olmuştu.. Durup durup ağlamalar,kızıp bağirmalar,iniş çıkışlar. Değişik hissediyorum.

Hala çok korkuyorum. İki çocuk. 22 yaşında birine ağır gelir mi? Yeterince yetebilir miyim? Poyraz? Bebeğim kardeşini kıskanır mı? Tüm bu hamilelik sıkıntıları ona olan vaktimi çalar mı? Peki doğacak minik tüm ilgiyi istemez mi? 

Daha nice soru var kafamda. Bazen Poyraz'a baktıkça hüzünleniyorum. Gerçekten insanların dediği gibi pabucu dama mı atıldı yani. Kuma geliyor sana oğlum dediklerinde anlayıp üzülür mü? 

Daha aile bireylerine vermedik haberi. Beklemek istediğimi söyledim. İlk kabul etmedi eşim ama hazır olmamı bekliyor saolsun.Bir iki kişi biliyor onlar da şansa öğrendiler.

 Hazır olduğumu düşünmüyorum insanlarla paylaşmaya. Bizim insanlarımızın 'saygı duymak' konusundaki beceriksizliği malum.
 Aslında hayal kurmaya çoktan başladım bile. İki kardeş,pijamalarıyla uzanmışlar yatağa. Poyraz açmış kitabı kardeşi yaslanmış abisine. Masal anlatıyor ,kıkırdıyorlar beraber... Ve sonra ben geliyorum yanlarına. Öpüp kokluyorum ikisinide. Üçümüz sarmaş dolaş uyumuş oluyoruz nihayetinde..

Herşeye sonsuz şükür. Çok daha mutlu günler görmek dileğiyle..

*Saçlarımın tutam tutam dökülmesine dayanamayıp gittim kestirdim. Kazıtmadığıma şükrediyorum.