Anne olmak muhteşem bir duygu.. İki senede iki kez anne olan biri olarak söylüyorum ikiside öyle farklı ve tarifsiz ki.. Hissettirdikleri, dokunuşları, gülüşleri, kokuları.. Aynı olan birşey varsa miniklerimi ilk gördüğümdeki his. Yani benim için aynı diyebildiğim tek şey bu..
O kadar farklılar ki birbirlerinden durup durup "Poyraz böyle yapmıyordu Aras yapıyor. Bak Poyraz'da başıma şöyle birşey gelmişti Aras'ımda olmadı." diye söylenirken buluyorum kendimi. Evet kardeş dahi olsalar hiçbir çocuk bir diğerine benzemiyor. Evet kıyaslamamak gerekiyor. Ama gözünüzle gördüğünüzde "Nasıl ya?" diye şaşıp kalıyorsunuz. İkisine de siz can verdiniz siz büyütüyorsunuz ama aradaki uçurumu iki ayda anlayabiliyorsunuz..
Çocukların farklı olmasından çok kendim farklıyım. Sanki aradan bir senecik değilde durup sakinlesip olgunlaşmamı sağlayacak yıllar geçmiş.
Nasıl kucağıma alacağımdan, nasıl emzireceğimden, nasıl öpüp koklamam gerektiğinden bi haber değilim artık. Dönüp biri "Yavrum öyle tutma yazıktır" dese "Ben bilirim sen karışma"diyecek ayardayım artık mesela. İlk annelik deneyiminde öyle mi halbuki.. Ya teyze sen niye öyle dedin, ben şimdi yanlış mı tutuyorum, ah yavrum demek yanlış tuttuğumdan ağlıyordu, bi zarar verdim mi acaba, nasıl tutuyum ögretsene bi, iyi mi böyle..
Daha bir rahat oluyor insan kabul ikincisinde. Ee az çok biliyorsun sonuçta. Ağlaması sadece aç olduğu anlamına gelmiyor. Ya da battaniyesiz üşüyüp hasta olmuyor.
Bir bağaj dolusu eşyayla gezmiyorsun. Neyin lazım olacağını tahmin edebiliyorsun. Ama illaki yanına almadığın birşey lazım oluyor oluyor ama dünyanın sonu gelmiş karamsarlığına kapılmıyorsun..
Çocuğunu sevmek isteyenlere sevemezsiniz benim çocuğum diye çemkirmiyorsun. Dokunmadan sevmelerine göz yumabiliyorsun artık..
İçindeki sevgi bambaşka bir hal alıyor. Bu sefer evlat sevgisinin ne demek olduğunu biliyorsun. Daha bir içten sarılıyorsun. Akıp giden zamana yetişemeyeceğini bildiğinden.
Anın tadını çıkarmak lazım elinden kayıp getmeden. Bu yüzden bu sefer hisettiğim gibi yön veriyorum anneliğime. O kitapda bu yazıyor onu yapmalıyım, şu pedagog demişse öyle davranayım demiyorum. İçimden geldiği gibi anneliğimin keyfini sürüyorum..
Dipnot: ve tabi kii oğullarımı çok sevip maşallah diyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder