10. Hafta

Selaam ;) 

 10. Haftası bitmek üzere olan, ev taşıması gereken ama henüz ortada taşıncağı bir ev olmayan,kucağındaki beybitonun yeni şeyler keşfetmesiyle mutluluktan uçan lakin devamlı yapmasıyla ' tamam anladık yapabiliyorsun ama yeter' diye söylenen, huysuz, canı sıkkın bir gebe kişisi olarak karşınızdayım.

 Bu haftanın bir iki gününü saymazsak artık midem bulanmıyor. Ve artık bulduğum yere yığılıp uyuyakalmıyorum. Hatta dün gece 12'yi geçmişti yattığımda ;) 

 Halsizlik değil isteksiz hissediyorum. Yemek yemem gerek biliyorum -ki hem karnımda can bulan, hem de gögsümde süt bulan için- yine de istemiyorum. Zor bela tıkıyorum ağzıma. 

Bir haftalık bir sürede sanki yılların yorgunluğu beni buldu. Çökmüş,bitmiş umutsuz bir havam var. Belki de aynadaki görüntümde kendimi iyice çirkin gördüğümdendir..

 Taşınma fikri o kadar meşgül ediyor, canımı sıkıyor ki sevdiklerimin canını acıtıyorum. Sevgili eşimden özür diliyorum. Sen sorun yok diyorsun ama bence üzülüyorsun hissediyorum. Ve ben haklı bile olsam seni üzmek istemiyorum..

 Bizim ufaklığın organları tamamlanmış. Bu haftadan sonra hızla gelişip büyüyecekmiş. Minyatür insan oluvermis ;) 

 Hafif kilo almış gibiyim ya da şişkinlik ya da karnım çıkmaya mı başladı bilmiyorum. Sanki (zaten var olan) göbek bir tık daha büyüdü. İkinci gebeliklerde karın erken çıkarmış ancak bu kadar da erken değildir bence :) 

Annemi özledim,kardeşlerimi de..

  Çilek kadarmış bu hafta. 4-5 cm ve 6 gr kadar. 

Güzel şeyler hayal ediyorum. Poyraz gelen kardeşini kıskanmasın,sevsin,anlaşsın,ufaklıkda abisinin değerini bilsin..

 Dinimiz amiin ;)