17 Kasım 2014 Pazartesi

Gebelik Hallerimden -Vol 1

30.01.2014 tarihinde 6 hafta 2 günlük iken öğrendiğimiz minik yavrumuzla çıktık yola..
  Süpriz bi hamilelik değildi benim ki ama planlıda değildi.¿¿ Evlendiğimiz günden itibaren kullandığım doğum kontrol haplarını çeşitli dolduruşlar nedeniyle bıraktıktan çok kısa bir süre sonra hamile olma ihtimali aklımı kurcaladı durdu. Kan tahlili sonucunda hekim değerler düşük boş kese olabilir bi iki hafta sonra tekrar test edelim dediğinde biz de ettik ve taa taa taa taaammm.. Evet hamileyimmm. Süpriz değil di ama planlıda değildi yani gebeliğim.
  Zaten süphelendiğimiz için eşime hamileyim dediğimde hayırlısı olsun demiş pek şaşırmamıştı. O an yanımda olmadığı içinde yüzündeki tepkiyi görememiş telefondaki sesiyle yetinmiştim(Baba oluyorum gibi bişeyler diyodu sanırım ).
  Ben öyle ögürmekten ölen biten, mide bulantısından bişey yiyemeyen, her bulduğu yerde uyuyan bi hamile olmadım.. Tabi ki zorlandığım günler oldu ama yatak döşek yatacak kadar kötü olmadım..
  Şimdi hatırladığım kadarıyla tek derdim bel ağrısıydı sanırım. Ara ara rahmin büyümesi sebebiyle ağrı saplanırdı ama bence dayanılmıyacak gibi değildi. Fiziksel sıkıntılardan öte ruhsal sıkıntılarım oldu. Endişelerim,kaygılarım, yetebilecekmiyiz, bakabilecekmiyiz,hazırmıyız diye diye içten içten kendimi yedim bitirdim.. Gebelikten önce bebek seven anaç tarafımdan haberim yoktu açıkcası. Pek çocuk seven bi tip değildim bebeklerde beni sevmezdi zaten. Sanırım bu yüzden gereğinden fazla kendime yüklenip hırpalamışım.
  Hep kızım olsun isterdim( hala da çok isterim). Cinsiyetini öğrenme zamanında kalbim duracak zannetmiştim. Bebeğimin kız olacağını öğrendiğimde heyecandan yanaklarım yanmıştı. Müjdeli haberi verip pembiş eşyalarla donatmıştık evi. Tüm o kıyafetler, saç bantları kalbimden vuruyordu beni. Bir sonraki randevumda minik pembiş hayallerim yerini mavi balonlara bıraktı. Cinsiyet tahmini yanlış çıkmış bizim fasulyemiz meğer erkekmişte bizden saklanmış. İnanamamış hatta oturup ağlamıştım. Hormonlardan tatlımm kendime engel olamamıştım. Şimdi düşününce ayy buna da mı ağlamışım dediğim çok şey var. Şükür minik erkeğim sağlıkla dünyaya geldi.
  Büyüyen karnımla beraber insanların 'Ayy hamilemisin, bak hamileymiş' muhabbetlerine meze olmaya başlamıştım. Hoşlanmadığım konulara maruz kalmış, hamileyim diye göbeğimi elleyebileceğini zannedenlere siper almıştım. Popomla göbeğimi kıyaslayıp bebeğimin cinsiyetini tahmin edenlerden,güzelleşip çirkinleştiğimin kararını verenlerden çokça sıkılmıştım.
  Son haftalar iyice şişkoya bağlamış, yarım dünya potansiyelimle hareketlerimde yavaşlamıştı. En büyük sıkıntım bel ağrılarımdan uykusuz gecelerim çoğalmıştı. Gerginlik üst sınırda, uykusuzlukta eklenince gerilmiş yay misali kopacak fırsat aradığim çok olmuştur çaktırmayın.
 Şükrolsun binlerce kez kucağımdakini sağlıkla öpüp koklamam için bana gönderene..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder