1. Ay

Aras'ım..

16 Aralık sabahında kucakladım seni. Öyle minik geldin ki. Öyle iyi geldin ki.

Çarşamba günü saat 9:13 göstertiğinde açtın bu dünyaya gözlerini. İlk ağlamanı duyduğumda çok şükür dedim. İyi olup olmadığı merak edip sorsam da görene kadar rahat etmedim. Seni yanıma getirdiklerinde ağlıyordun yanağıma değince sustun. Kokladım,öptüm o sıcak yumoş yanağını. Çok güzelsin annem..

 9 ay karnımda vakit geçirdik beraber. Ama iyi, ama kötü, ama yorgun. Bir aydır kollarımda sıcak minik bedenin ve güzel kokunlayım.Aynı bedende olmak gerçekten müthiş muhteşem bir his. Ama seni kucaklayıp emzirmek ayrı bir dünya. Kokunu çekerek içime, kayıp giden gözlerine bakmak kalbimin ortasını yakıp erimesini izlemek resmen.

Şu bir ayda öylesine uyumlu ve naif idin ki. Sana karşı mahcubiyetimi sorma hiç. 

Hastaneden çıkmadan memeyi kavrayıp güçlü ve tam emmemediğini doktoruna sormuştum. Zamanla düzeleceğini henüz çok küçük olduğunu söylemişti. Bu sebeble sarılık geçirdin. Sarılık değerin sınırda çıktı ve dr evde takip edilebilir yada hastanede ışın tedavisi görebilir demişti. Ben evde yanımda kalmanı tercih ettim. Ertesi gün tekrar test yapıldığında dr değerin düstüğünü emzirmeye devam ederek geçeceğini söylemişti. Nitekim öylede oldu.Test için kan verirken damarların ince olduğundan ne yazık ki hemşire denk getirememiş iki elinide denemek zorunda kalmıştı. İkisinde de epey uğraştığı için çok ağlamıştın. Baban sinirden yumruklarını sıkmaya başlayınca sen biraz çık gez diye onu yollamıştım. Kimse dayanamaz evladının ağlamasına ama baban biraz daha hassas bu konuda.

 Kilon 4900 gr olmuş gelişimin iyi. Abin gibi sen de bir aylıkken göz enfeksiyonu ve grip geçiriyorsun. Bol bol anne sütü ile atlatmaya çalışıyoruz. İnşallah bir an önce iyileşirsin.

 Rabbime şükürler olsun ki yanyanayız. Bir ömür boyu mutlu huzurlu sağlıklı olmanı diliyorum. Çok çok seviyorum..